احتمالا شما هم یکی از هزاران فردی هستید که تراکم و به هم ریختگی رفت و آمد اطراف فلکه کاخ گرگان، خصوصا در ساعات پر تردد ظهر و غروب، بارها و بارها صدایتان را درآورده است.
اگر راکب وسیله نقلیه بوده اید احتمالا بارها عابران را در دل سرزنش کرده اید که چرا از پل عابرپیاده استفاده نمی‌کنند و به پیچیدگی این ترافیک دامن می‌زنند. اما اگر از جمله عابرین بوده اید، وضعیت فرق می کند.
عبور و مرور از روی پل هوایی برایتان الزاماتی دارد و خوب وقتی در همان نگاه اول در می یابید این پل از ابتدایی ترین امکانات امنیتی هم برخوردار نیست، آنجاست که قیدش را می زنید و فکر می‌کنید احتمال این که با عبور از وسط خیابان، “سالم” به آن سمت برسید به مراتب بیشتر است تا با عبور از پل عابر پیاده…
فرسودگی محرز سازه، نبود پله برقی و آسانسور جهت استفاده سالمندان و افراد دارای شرایط خاص و فقدان امنیت جانی و مالی شاید از اهم دلایل عدم رغبت شهروندان به تردد از روی پل عابر پیاده باشد.
کاش اولویت های کاری و برنامه ای شهرداری یکبار واضح برای مردم، توضیح داده می‌شد. اصلا در منظومه فکری و برنامه ای شهرسازی، “آدم ها” کجای کارند؟ آیا شهر را برای “آدم ها” می خواهید؟ می‌سازید؟
درباره نویسنده خبر
