پريشهر، “شهر پري” يك شهر انتزاعي نيست، اتوپيا نيست، مدينه فاضله نيست… واقعي واقعي واقعيه… همين جاست. روي همين نقشه کناره همين خزر يه شهر واقعي با يک خيابون اصلي و هزار تا پسکوچه با کلي چهره فرهيخته و نامدار و يه عالم خرابکاري هاي قدمت دار و يه عالم هم خرابکاري هاي جديد و مبتکرانه!ايده ي پريشهر از يک قبرستون شروع شد… يک قبرستون قديمي… درهم و برهم. فاقد هرگونه امکانات بهداشتي و غسالخانه اي که معلوم نيست خروجي فاضلابش حتي، به کجا مي ريزد و انبوه علف هاي هرزي که گاه شانه به شانه زائرين اهل قبور مي زنند. پري شهر ما لاي همين علف هاي هرز در قفسي سرد و آهني سالهاست که غريب و ساکت و بي ادعا آرميده و حالا ما نام او را بر سر در اين پايگاه خبري حک کرده ايم که شايد تکرار نامش تکاني باشد بر اراده متولياني که عمدا يا سهوا چشم بر اين فخر جامعه پزشکي بسته و در معرفي اش کوتاهي ها کرده اند.

بانو سکينه پري همداني اولين جراح زن ايراني است. او در سال 1281در باغچه سراي شوروي متولد شد. در سن سي و يک سالگي در رشته جراحي تخصص گرفت و پنج سال در بيمارستانهاي شوروي به طبابت پرداخت . او پس از مرگ پدر و مادر(ايراني اش) رهسپار ايران شد. در بازگشت به ايران در آزموني براي گرفتن اجازه طبابت شرکت کرد و در سال 1313 اجازه کار گرفت. آشنايي او به زبان ترکي سبب شد تا پيشنهاد شيلات براي کار در قره سو را بپذيرد و بدين ترتيب 14 سال در اين شهر زندگي و ازدواج کرد.دکتر سکينه پري در بندرگز و گرگان مطب داير کرد و به طبابت پرداخت. گفته مي شود کمک به مستمندان و بينوايان براي مردم اين ديار از سوي وي يادآور نقش آلبرت شواريتزر براي مردم آفريقا بود.او در طول حياتش خدمات ارزنده اي به مردم اين خطه ارائه کرد و حالا مزارش که مي توانست با اندکي خلاقيت و هوشمندي منشأ رشد و تحولاتي در همان منطقه باشد، گم و غريب در گورستان بندرگز رها شده. بندرگزشهر پري است. در پريشهر، علاوه بر پرداخت و انعکاس رخدادهاي استان، از بندرگز و تحرکات و داشته ها و نداشته هايش ويژه تر خواهيد خواند…