«کرونا» هر چند تا نادیدنی ترین گوشه کنارهای زندگی همه ما سرک کشیده و آن را تحت تأثیر قرار داده، اما زورش هنوز به پروتکلهای نوبت دهی در اقلیم پزشکان نرسیده. به مراجعین هنوز هم در یک زمان واحد نوبت ویزیت داده می شود و همگی اگرچه ماسک به صورت اما در آن مطب های چند متری گردن به گردن و گاه نفس به نفس منتظر نشسته یا ایستاده اند تا پزشک از راه برسد. انبوه جمعیت گاه بیداد می کند. پایبندی به قاعده ماسک و دستکش الزامی است. حفظ #فاصله_اجتماعی اما گویا تنها برای آن سوی پیشخوان نشستگان حیاتی است و این سو که ماییم انگار یک گارد ضد ویروس، بای دیفالت رویمان نصب است و ماسک به تنهایی قرار است برایمان معجزه کند.
حکایت بریدن انگشت با کاغذ است که چون انتظارش را نداری بیشتر هم درد میکشی.
عدم تغییر شیوه های نوبت دهی و شلوغی بیش از حد در مطب پزشکان بد گلوگاهی است برای انتقال ویروس. دانشگاه علوم پزشکی و سازمان نظام پزشکی استان همین که ضابطه ای را برای شیوه پذیرش بیماران در مطب بنویسند به طوری که موجبات جلوگیری از تراکم جمعیت مراجعین را فراهم کنند سه هیچ جلو افتاده ایم.